ΤΑ ΦΤΕΡΩΤΑ ΣΑΝΔΑΛΙΑ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ
-Εκδόσεις Υδροπλάνο-
«Τι βάζει με το νου της κάθε φορά που την πιάνει τέτοιο τρέμουλο; Ένα κανονικό παιδί είμαι, όπως όλα τα υπόλοιπα. Απλώς δεν περπατάω. Είναι αυτό εμπόδιο για τα όνειρά μου;»
Στα γενέθλια των δέκα του χρόνων, ο Φοίβος περιμένει τους συμμαθητές του για να γιορτάσουν μαζί του. Να παίξουν, να γελάσουν, να χαρούν, να κόψουνε την τούρτα. Το σχέδιο όμως όπως φαίνεται θα ναυαγήσει, όπως και κάθε άλλο που κάνει ο Φοίβος. «Πως γίνεται να χαλάω στιγμές χωρίς να κάνω κάτι;» θα αναρωτηθεί το δεκάχρονο παιδί ενώ μας διηγείται την ιστορία του. Αυτός και ο δεκαπεντάχρονος αδερφός του μεγαλώνουν σε μονογονεϊκή οικογένεια. Η μητέρα τους τρέχει να εξασφαλίσει τη ζωή των αγοριών της, ενώ παλεύει μόνη της απέναντι σε μια κοινωνία που αδιαφορεί για άτομα με κινητικά προβλήματα (και γενικά με πάσης φύσεως προβλήματα) να μη μένει πίσω ο Φοίβος και να έχει ό,τι εκείνος χρειάζεται και κυρίως αποδοχή.
Ο Φοίβος δεν είναι ένα μοναχικό αγόρι, όπως μπορεί κάποιος να υπέθετε. Έχει τη μητέρα του, τη γιαγιά και το θείο του που τους επισκέπτεται συχνά. Τον Πλάτων, το μεγαλόσωμο λαμπραντόρ του, τον αδερφό του Περικλή, τον κολλητό και συμμαθητή του Άγγελο και τη γειτόνισσα και φίλη του Μαίρη. Όταν κι ο Άγγελος δε θα εμφανιστεί στο πάρτι γενεθλίων του, ο Φοίβος ούτε θα απογοητευτεί ούτε θα θυμώσει μαζι του, μόνο θα απορήσει. Κάποιο λόγο θα έχει που δεν εμφανίστηκε στα γενέθλιά του, όπως και η Μαίρη που έλειπε σε ταξίδι. Μα όταν ο Άγγελος δε θα φανεί ούτε στο σχολείο τους ο Φοίβος θα αρχίσει να ανησυχεί. «Οι μεγάλοι πολλές φορές αναβάλλουν πράγματα χωρίς να γνωρίζουν τη σημαντικότητά τους». Κι έτσι θα βάλει μπρος ένα σχέδιο με ‘‘συνεργό’’ τη Μαίρη, ώστε να μάθουν τι συμβαίνει στον φίλο τους.
Η πρώτη εκδοτική απόπειρα του Αλεξιάδη, ένα κείμενο που απευθύνεται σε εφήβους έχει ως σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους νέους ανθρώπους σε ένα θέμα, που μέχρι στιγμής οι μεγαλύτερες γενιές φαίνεται να το αντιμετωπίζουν με αδιαφορία, και δεν είναι άλλο από την αποδοχή των ατόμων με προβλήματα υγείας. Οι συμμαθητές του Φοίβου άλλες φορές με την απουσία τους κι άλλες με την παρουσία τους τον πληγώνουν, αν και εκείνος φαίνεται να το έχει συνηθίσει και πλέον να μη δίνει σημασία, όμως αυτό δε δικαιώνει τη δική τους στάση σε καμία περίπτωση.
Γραμμένο απλά, όπως θα εκφραζόταν κι ένα παιδί στην ηλικία του Φοίβου, γράφει για τις ανησυχίες, αλλά και για τα όνειρα που τολμούν να κάνουν κορίτσια και αγόρια που αντιμετωπίζουν το δικό του πρόβλημα, εμείς μπορεί να τα βλέπουμε διαφορετικά, αλλά δεν είναι. Το πρώτο βιβλίο του Αλεξιάδη φαίνεται να έχει κερδίσει το αναγνωστικό κοινό μιας και βρίσκεται ήδη στην τρίτη έκδοσή του, ενώ απέσπασε το βραβείο Public για την ελληνική εφηβική λογοτεχνία.
Η τέχνη ευτυχώς ανοίγει μέσα στην κοινωνία μια πόρτα στη διαφορετικότητα, όπου κι αν αυτή μπορεί να οφείλεται. Κηρύττοντας την αξία της ισότητας και του σεβασμού, αυτό τουλάχιστον φαίνεται να προσπαθεί να κάνει ο Αλεξιάδης με τα Φτερωτά του Σανδάλια.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
