ΠΟΝΙ
R. J. PALACIO
-Εκδόσεις Παπαδόπουλος-
«Έχω αντιληφθεί ότι από αυτό κρατιόμαστε γερά πάντοτε. Από την αγάπη. Η αγάπη υπερβαίνει. Μας οδηγεί. Μας ακολουθεί. Η αγάπη είναι ένα ταξίδι δίχως τέλος».
Η Palacio γράφει ένα βιβλίο με ήρωα ένα ακόμη ιδιαίτερο παιδί. Ο Σίλας ζει με τον πατέρα του, για παρέα έχει τον σκύλο του και τον Μίτενγουλ, την πιο στενή και μόνιμη συντροφιά του, που είναι φάντασμα. Όλα όμως θα αλλάξουν όταν μέσα στη νύχτα θα φτάσουν στην απομονωμένη αγροικία τους τρεις άντρες και θα απαιτήσουν από τον πατέρα του να τους ακολουθήσουν. Παρά τη συμβουλή του γονιού του, να παραμείνει ο Σίλας στο σπίτι τους και να τον περιμένει έως ότου επιστρέψει, όταν το πόνι που προοριζόταν για το αγόρι, γυρίσει πίσω μόνο του, ο Σίλας θα αποφασίσει να εγκαταλείψει την ασφάλεια του σπιτιού του και να αναζητήσει τον πατέρα του. Η περιπέτεια θα ξεκινήσει και θα έχει για συντρόφους του τον Μίτενγουλ και το πόνι. Ο Σίλας ένα αγόρι που δε γνωρίζει πολλά για τον κόσμο, πέρα απ’ όσα ξέρει μέσα από τα βιβλία του πατέρα του, φοβισμένο και σχεδόν άτολμο θα είναι αποφασισμένο να προχωράει μόνο προς τα μπρος, γιατί προς τα πίσω κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει, ενώ θα παλέψει με τους φόβους του την ώρα που αντιλαμβάνεται παρουσίες, που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει.
«Έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν έχουν καμία φαντασία, καμία φλόγα στο μυαλό τους. Γι’ αυτό προσπαθούν να περιορίσουν τον κόσμο σε όσα πενιχρά μπορούν να καταλάβουν οι ίδιοι, αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να περιοριστεί. Ο κόσμος είναι απεριόριστος!»
Η Palacio είτε γράφει για ένα αγόρι του σήμερα που θέλει να γίνει αστροναύτης, είτε για ένα ιδιαίτερο αγόρι την περίοδο της γερμανικής κατοχής στη Γαλλία που προσφέρει άσυλο σε ένα κορίτσι που κινδυνεύει, είτε για ένα ιδιαίτερο αγόρι που αναζητάει τον πατέρα του στα αμερικάνικα δάση και στα έλη το 1860, καταφέρνει να συγκινεί τους αναγνώστες, ενώ οι σελίδες φυλλομετρούνται τόσο γρήγορα που από τη σελίδα 50 φτάνεις με μια ανάσα στην 170 και ξαφνικά βρίσκεσαι στη 280 και ολοκληρώνεις την ιστορία. Ενώ τα φαντάσματα του καταφέρνουν να στοιχειώσουν τον αναγνώστη όχι από φόβο, αλλά από συναισθήματα. Ένα βιβλίο που θα το διαβάσετε με τον ίδιο ενθουσιασμό που θα το διαβάσει και ο γιός ή η κόρη σας.
Ενδιαφέρον έχει και καλό θα ήταν να μην το παραβλέψετε το ‘‘κεφάλαιο’’ των σημειώσεων της Palacio, όπου δίνει πληροφορίες για τους ήρωες της, αλλά και για την ιστορία της φωτογραφίας, της Αμερικής και για άλλα σημεία που συναντήσαμε στο βιβλίο.
Μαίρη Β.
Διαβάστε επίσης:
